Όταν έφυγαν τα αγάλματα
Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω
για ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία το: «Όταν έφυγαν τα αγάλματα» της Αγγελικής
Δαρλάση. Αρχίζοντας νιώθω την ανάγκη να αναφέρω ότι αυτό το βιβλίο μου το είχαν
κάνει δώρο πολύ καιρό πριν αποφασίσω επιτέλους να το διαβάσω. Αυτό συνέβη γιατί
εκείνη την περίοδο περνούσα μια φάση που δεν διάβαζα συγκινητικά βιβλία όσο
καλά και να ήτανε. Αυτή η περίοδος κράτησε πολύ μέχρι που θυμήθηκα ένα
ξεχασμένο βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου που πάντα ήθελα να διαβάσω…
Το θέμα
του βιβλίου: Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένα κορίτσι. Ένα κορίτσι με
ένα κανονικό και ένα «καταραμένο» χέρι. Το κορίτσι αυτό το λέγαν Αγγελίνα και
μιλούσε με τα αγάλματα… Και αγαπούσε τα αγάλματα. Είχε και έναν φίλο τον Τίκο,
που τα αγαπούσε επίσης… Μα κηρύχτηκε πόλεμος και τα αγάλματα έπρεπε να
προστατευτούν! Αρχαιολόγοι, εθελοντές και απλοί άνθρωποι κάνουν μια μεγάλη
προσπάθεια να τα κρύψουν. Με την σειρά τους όμως και τα παιδιά κάνουν μια
μεγάλη προσπάθεια να προστατέψουν εκείνα τα αγάλματα που αν και υπάρχουν δεν τα
προσέχει κανείς! Γιατί ήρωας δεν είναι μόνο όποιος πολεμάει, μα και όποιος δεν
φοβάται να προστατέψει αυτά που αγαπάει!
Η άποψη
μου: Αν με ρωτήσετε με τι θα παρομοίαζες αυτό το βιβλίο μάλλον θα σας έλεγα:
«Με ένα παγωτό μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού». Γιατί; Γιατί ένα παγωτό δεν
θέλεις ποτέ να τελειώσει, μα και όταν τελικά τελειώνει σου αφήνει μια γλυκιά γεύση
στο στόμα. Έτσι ακριβώς είναι και αυτό το βιβλίο. Η γραφή της συγγραφέως σε σαγηνεύει
και οι χαρακτήρες που δημιούργησε σε πιάνουν από το χέρι και σου αποκαλύπτουν
τι κρύβουν μέσα στις καρδιές τους. Η ιστορία παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα
συναρπαστική σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα· σε κάνει να
κλάψεις και να γελάσεις. Επίσης καταφέρνει να σε κάνει να αγαπήσεις τα αγάλματα
τα οποία στα μουσεία φαίνονται τόσο απόμακρα όμως αφού τελειώσεις αυτό το
βιβλίο θα τα δεις με άλλο μάτι. Είναι ένα πραγματικά μαγευτικό βιβλίο που θα
γοητεύσει τόσο τους εφήβους όσο και τους ενήλικες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου