Λοιπόν, λοιπόν, τι μου κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά να ονειρεύεστε και να χαμογελάτε γιατί… Βασικά πριν σας πω περί τίνος πρόκειται -αν και λογικά θα το έχετε καταλάβει και από τον τίτλο- ας σας κάνω μια μικρή εισαγωγή. Το καλοκαίρι που λέτε, διάβασα το «Αστυνομία» του Jo Nesbo . Ήταν το πρώτου βιβλίο του που διάβασα και το λάτρεψα. Από τότε έχω βάλει στόχο να διαβάσω όσο το δυνατόν περισσότερα βιβλία του. Έτσι, όταν εκδόθηκε «Το βασίλειο» ήμουν από τους πρώτους που έτρεξαν στα βιβλιοπωλεία να το αγοράσει. Και να ’μαστε σήμερα εδώ να σας παρουσιάζω την κριτική μου για: «Το βασίλειο» του Jo Nesbo !!!    Πάντα τον προστάτευε… Ο Ρόι προστάτευε πάντα τον μικρό του αδερφό Καρλ. Τον προστάτευε πριν τον θάνατο των γονιών τους τον προστάτευε και μετά… Μέχρι που οι δρόμοι τους χωρίστηκαν… Ο Καρλ έφυγε για να σπουδάσει στην Αμερική ενώ ο Ρόι έμεινε πίσω στο χωριό του, στο πατρικό του σπίτι, στο βουνό, στο βασίλειο… Και τότε γύρισε… Μετά από χρόνια ο Καρλ γυρνάει, με την νέα του χαρισμ

                  Μερικές φορές περνάς μια ολόκληρη βδομάδα χωρίς να έχεις τίποτα να διαβάσεις ενώ το τέλειο βιβλίο βρίσκεται κάτω από την μύτη σου!   Στην περίπτωση μου πέρασα μια βδομάδα διαβάζοντας κάτι παλιά κόμικς ενώ στην βιβλιοθήκη της μαμάς μου υπήρχε το: «Μικρές φωτιές παντού» της Σέλεστ Ινγκ. Πάλι καλά δηλαδή που μια μέρα έπεσε το βλέμμα μου τυχαία πάνω του και σκέφτηκα να το ανοίξω…           Στο Σέικερ Χάιτς ζει η Έλενα Ρίτσαρτσον με τα τέσσερα παιδιά της και τον σύζυγο της. Η Έλενα πιστεύει ότι ο δρόμος για την ευτυχία είναι γραμμένος με κανόνες που πρέπει να ακολουθείς κατά γράμμα· και αυτό κάνει... Την ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή της όμως έρχεται να αναστατώσει η Μία Γουόρεν, μια αινιγματική καλλιτέχνιδα   με την κόρη της Πέρλ που νοικιάζουν ένα σπίτι των Ρίτσαρτσον. Σύντομα οι δυο τους κερδίζουν έναν σημαντικό ρόλο στη ζωή των Ρίτσαρτσον, όμως οι πράξεις της Μία και το καλά κρυμμένο παρελθόν της προκαλούν μια ‘’φωτιά’’ που είναι δύσκολο να σβήσει…           Τώρα νομ

Γεια σε όλους και όλες. Σήμερα είμαι μαζί σας με σκοπό να σας μιλήσω για το βιβλίο: «Αγώνες Πείνας 2: Φωτιά» της Σούζαν Κόλινς, ένα βιβλίο που ανυπομονούσα (δικαίως) να διαβάσω. Μάλιστα πρέπει να ομολογήσω ότι εξαιτίας αυτού του βιβλίου χάθηκα για μια βδομάδα. Δεν υπερβάλω όταν σας λέω ότι αν δεν το διάβαζα το σκεφτόμουν και αν δεν το σκεφτόμουν το ονειρευόμουν!            Το θέμα του βιβλίου: Η Κάτνις και ο Πίτα κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από τους Αγώνες Πείνας όμως τώρα έχει πέσει πάνω τους η οργή της Κάπιτολ επειδή αποτέλεσαν την σπίθα σε μια βόμβα που λέγεται: εξέγερση. Ο μόνος τρόπος να σωθούν αυτοί και οι αγαπημένοι τους είναι να εμποδίσουν την βόμβα να σκάσει, ή μήπως όχι; Μήπως πρέπει να αγωνιστούν κατά της Κάπιτολ όποιο κόστος και αν έχει αυτό; Και τέλος πάντων τι θα κάνει η Κάπιτολ για να τους εξοντώσει και μέχρι που είναι ικανή να φτάσει;            Η άποψη μου: Αυτό το βιβλίο είναι ένα σπάνιο φαινόμενο καθώς είναι καλύτερο από το πρώτο. Εδώ μαθαίνουμε επιπλέον πληροφο

        Γεια σε όλους και όλες τι κάνετε; Ελπίζω να είστε καλά, να ονειρεύεστε και να χαμογελάτε. Σήμερα θα σας μιλήσω για το: "Θέλω να γίνω συγγραφέας" της Πάολα Τζανόνερ.            Το θέμα του βιβλίου: Η Μία είναι ένα δεκατριάχρονο κορίτσι που ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας, μόνο που τελευταία δυσκολεύετε πολύ στο να διηγηθεί ιστορίες. Όταν λοιπόν μια γνωστή σχολή δημιουργικής γραφής ανακοινώνει ότι θα κάνει έναν διαγωνισμό για να πάρει μαθητές  αυτή δεν προσπαθεί να μπει γιατί πιστεύει πως δεν θα τα καταφέρει. Τότε είναι που τυχαία βρίσκει το ημερολόγιο που κρατούσε μικρή και όλα αλλάζουν. Μπορεί άραγε ο παιδικός της εαυτός να της μάθει πώς να γράφει; Πλέον η Μία πρέπει να προσπαθήσει σκληρά για να μπει γιατί στη σχολή μάλλον θα να είναι το αγόρι που της αρέσει! Τελικά θα καταφέρει να γίνει συγγραφέας;            Η άποψη μου: Από την πρώτη στιγμή το θέμα με κέρδισε αν και αμφιβάλω αν το ίδιο ισχύει και για σας. Όπως και να έχει πάντως είναι μια ιστορία που σου αρ

    Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο δύσκολο μπορεί να είναι το να γράψει κανείς ένα παιδικό βιβλίο; Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο δύσκολο είναι όχι μόνο να κεντρίσεις το ενδιαφέρον των παιδιών (που ας είμαστε ειλικρινείς δεν είναι και το πιο εύκολο κοινό) αλλά και των εφήβων, αλλά και των ενηλίκων; Ε λοιπόν όσο δύσκολο και αν είναι η Τζάκλιν Ουίλσον τα κατάφερε με το βιβλίο της «Πιτζάμα Πάρτι».           Η ιστορία έχει ως αφηγήτρια την Δάφνη, ένα μικρό κορίτσι που πάει σε καινούριο σχολείο και έχει μια αδερφή με ειδικές ανάγκες. Η Δάφνη, λοιπόν, μας γράφει, για την καινούρια της παρέα, μέσα από τα πιτζάμα πάρτι που η κάθε μία διοργανώνει για τα γενέθλια της. Όταν λοιπόν, έρχεται η σειρά της να κάνει το πιτζάμα πάρτι της είναι σε δίλημμα γιατί αυτό σημαίνει ότι οι φίλες της και ιδίως η Γκέλη, ένα κορίτσι που της κάνει την ζωή δύσκολη, θα γνωρίσουν την αδερφή της.           Το θέμα δεν ακούγεται πολύ ελκυστικό, τουλάχιστον εγώ αυτό πιστεύω. Μάλλον αν δεν μου το έπαιρναν δώρο μπορεί να μην είχα ποτ

Γεια σε όλους. Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε καλά, να χαμογελάτε και να ονειρεύεστε. Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο το οποίο με κέρδισε 1.000%. Το βιβλίο αυτό είναι το: «Αγώνες Πείνας 1» της Σούζαν Κόλινς .           Οι «Αγώνες Πείνας 1» είναι ένα δυστοπικό βιβλίο που διαδραματίζεται στην χώρα της Πάνεμ η οποία αποτελείται από δώδεκα περιοχές και μια πρωτεύουσα, την Κάπιτολ. Η Κάπιτολ ελέγχει την υπόλοιπη χώρα και για να το υπενθυμίζει στους κατοίκους της κάθε χρόνο αναγκάζει ένα κορίτσι και ένα αγόρι από κάθε περιοχή να πάρει μέρος στους αγώνες πείνας, ένα παιχνίδι επιβίωσης στο οποίο όποιος μείνει ζωντανός είναι ο νικητής. Φέτος, η δεκαεξάχρονη Κάτνις έχει κληρωθεί να πάρει μέρος και πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με τον θάνατο, την επιβίωση και την απώλεια. Θα τα καταφέρει;             Είναι ένα καθηλωτικό βιβλίο. Ένα βιβλίο γραμμένο απλά που περνάει μπροστά από τα μάτια σου σαν ταινία. Η ηρωίδα και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι όλοι καλοδουλεμένοι και αληθοφανείς. Μου άρεσε

   Πριν καμιά βδομάδα άνοιξαν τα γυμνάσια και άρχισα και εγώ να μπαίνω στην παλιά μου καθημερινότητα, όμως λίγο πιο χαλαρά αυτή το φορά. Είμαστε όλοι βέβαια λίγο ανήσυχοι και προσεκτικοί γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, αλλά ό,τι και αν γίνει για ένα πράγμα είμαι σίγουρη: πάντα θα διαβάζω βιβλία! Για ένα βιβλίο λοιπόν, θα σας μιλήσω και σήμερα το: «Όταν έλειπε η Περσεφόνη» της Νίτσας Κιάτσου.           Η ιστορία έχει ως εξής: Η Δάφνη είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι που ζει με τους παππούδες της σε ένα μοναστήρι. Είναι ήσυχη και κάπως μοναχική. Είναι ανεπηρέαστη από τις εντάσεις τις εφηβείας και αμέτοχη στις δραστηριότητες των συνομηλίκων της. Όλα αυτά αλλάζουν όμως, όταν ο έρωτας μπαίνει απρόσκλητος στη ζωή της και μαζί με κάποιους επισκέπτες του μοναστηριού φέρνει στον μικρό της κόσμο τα πάνω κάτω.           Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι στο μοναστήρι δεν μένουν καλόγεροι, μόνο η Δάφνη και οι παππούδες της. Δεύτερον πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτό

    Αυτό τον καιρό είχα ένα μεγάλο πρόβλημα: δεν είχα βιβλία να διαβάσω και για μένα αυτό είναι κάτι το πραγματικά τραγικό. Όμως την λύση ήρθε και έδωσε μια φίλη μου που μου δάνεισε το βιβλίο: «Χελώνες στο άπειρο» του Τζον Γκριν , ένα βιβλίο που λάτρεψα!           Η ιστορία έχει ως πρωταγωνίστρια την Άζα, ένα κορίτσι που μπλέκεται συνεχώς σε δίνες που δημιουργούν οι σκέψεις της. Όταν ο δισεκατομμυριούχος πατέρας ενός παλιού της φίλου εξαφανίζεται και η αμοιβή που προσφέρεται σε όποιον τον βρει είναι τεράστια, η καλύτερη της φίλη, η Ντέιζι, την πείθει να ξανασυναντηθεί με αυτόν τον από καιρό ‘’χαμένο’’ της φίλο, όμως κανείς δεν περιμένει ότι αυτή η συνάντηση θα εξελιχθεί γρήγορα σε έρωτα…           Είναι ένα μαγικό βιβλίο, ρεαλιστικό και ευαίσθητο. Είναι ένα βιβλίο που με έκανε να κλάψω, να χαμογελάσω και να θυμώσω. Όμως θα είμαι ειλικρινής, δύσκολα θα βρείτε στην ηρωίδα ένα κομμάτι της ψυχής σας, δύσκολα θα βρείτε στα προβλήματα της ένα δικό σας· και όμως θα την λατρέψετε. Μ

   Γεια σε όλους. Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε καλά, να διαβάζετε, να ονειρεύεστε και να χαμογελάτε. Εγώ μόλις χθες τέλειωσα το βιβλίο : «Ο Ουίλιαμ Ουέντον και ο κλέφτης του λουριδίου» του Μπόμπι Πιρς .           Η ιστορία έχει ως πρωταγωνιστή τον Ουίλιαμ Ουέντον ένα αγόρι που έχει την ικανότητα να σπάει μυστικούς κώδικες καλύτερα από τον καθένα. Η οικογένεια του Ουίλιαμ μετακόμισε πριν από οκτώ χρόνια από το Λονδίνο στην Νορβηγία και άλλαξε το όνομα της χωρίς όμως ο Ουίλιαμ να ξέρει το γιατί. Όταν σπάει τον πιο δύσκολο κώδικα του κόσμου και γίνεται μαθητευόμενος στο ινστιτούτο Μετά-ανθρώπινων ερευνών είναι αποφασισμένος να μάθει την αλήθεια.           Το βιβλίο αυτό από την στιγμή που θα το πάρεις στα χέρια σου θα σου είναι δύσκολο να το αφήσεις αφού οι σελίδες του γυρνάνε πολύ γρήγορα χωρίς να σε αφήνουν ούτε στιγμή να βαρεθείς. Ίσως όμως προς το τέλος του βιβλίου γυρνάνε υπερβολικά γρήγορα γεγονός που με δυσαρέστησε. Επίσης δεν κατάφερα να πλησιάσω και να ταυτιστώ με τους ήρ

  Πρόσφατα δανείστηκα το βιβλίο: «Οι άρχοντες των σκουπιδιών» του Βασίλη Παπαθεοδώρου . Είναι ένα δυστοπικό βιβλίο που υποστηρίζει ότι στο μέλλον οι άνθρωποι θα έχουν εξαντλήσει όλους τους φυσικούς οικονομικούς πόρους που υπάρχουν με αποτέλεσμα να στραφούν στα σκουπίδια. Η ανεργία, η εγκληματικότητα, η πείνα και η μείωση του καταναλωτισμού που συνεπάγεται με την μείωση των σκουπιδιών προκαλούν ένα παγκόσμιο πραξικόπημα, όλες οι κυβερνήσει του κόσμου καταρρέουν και το ρολόι της ιστορίας αρχίζει να τρέχει προς τα πίσω. Εμείς παρακολουθούμε την ιστορία τριών επιστημών, ενός πρώην υπουργού με την οικογένεια του, τριών μισθοφόρων και ενός μικρού κοριτσιού που οι ιστορίες τους σιγά σιγά ενώνονται με δεξιοτεχνία σε μια ιστορία για την ανθρωπιά και τα νέα ξεκινήματα. Το μυθιστόρημα αυτό με άφησε αρκετά ικανοποιημένη και σας βεβαιώνω ότι αφού το διαβάσετε θα σας μείνουν μόνο τα θετικά του στοιχεία. Ο συγγραφέας έχει ξεκάθαρα πολλά πράγματα να πει και το λέει με έναν υπέροχο τρόπο. Έχει κά

Σήμερα τέλειωσα το: «Δέντρο των ψεμάτων» της Frances Hardinge . Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Φέιθ ένα δεκατετράχρονο κορίτσι που αγαπάει την επιστήμη και που πάει με την οικογένεια της να ζήσει στο Βέιν για λόγους που δεν γνωρίζει η ίδια. Η Φέιθ θαυμάζει πολύ τον πατέρα της και όταν αυτός πεθαίνει υπό μυστηριώδεις συνθήκες αυτή είναι αποφασισμένη να μάθει την αλήθεια και να προστατέψει μια πολύτιμη του έρευνα σχετικά με το δέντρο των ψεμάτων. Το δέντρο των ψεμάτων είναι ένα δέντρο που τρέφεται με ψέματα και βγάζει καρπούς που αποκαλύπτουν κρυμμένα μυστικά, δηλαδή ό,τι χρειάζεται η Φέιθ. Τουλάχιστον έτσι νομίζει… Το βιβλίο αυτό ήταν πολύ καλό και μου άρεσε αρκετά. Η συγγραφέας συνδέει με δεξιοτεχνία τα διάφορα θέματα της ιστορίας της όπως είναι ο φεμινισμός, η γνώση και το ψέμα και τα ενώνει με το μυστήριο που περιβάλει το μυθιστόρημα. Οι χαρακτήρες είναι όλοι τους ιδιαίτερα αληθοφανείς και οι αναμεταξύ τους σχέσεις δίνουν μια ενδιαφέρουσα νότα στην ιστορία. Παρόλ’ αυ

  Αν ρωτήσετε κάποιον πώς θα με περιέγραφε το πιθανότερο είναι να πει: «Ένα κορίτσι, χωρίς τίποτα ιδιαίτερο στην εμφάνιση του, μονίμως χαμένο σε ένα όνειρο, με ένα βιβλίο στο χέρι». Όμως αυτό το βιβλίο ποτέ δεν είναι το ίδιο. Συνέχεια αλλάζει. Αλλάζει και το πώς το κρατώ. Όσο πιο πολύ μου αρέσει τόσο πιο στοργικά κρατώ το βιβλίο και το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ. Για να είμαι πιο ακριβής μου άρεσαν πάρα πολύ: «ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ» της Ζωρζ Σαρή.           Η ιστορία αρχίζει μαζί με την Χούντα, δηλαδή μια μέρα πριν τα γενέθλια της Άννας. Η   Άννα, η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, είναι ένα οκτάχρονο κοριτσάκι που εξαιτίας της δικτατορίας δεν γιόρτασε τα γενέθλια της. Η Άννα είναι ένα μικρό κορίτσι που ζει στην δικτατορία. Η Άννα είναι ένα κορίτσι που το παρακολουθούμε να μεγαλώνει, να ωριμάζει και να γίνεται μια αποφασιστική έφηβη. Μέσα από τα μάτια της (αν και η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη) βλέπουμε να ξετυλίγονται οι ιστορίες πολλών ανθρώπων, κάποιοι από τους οποίους αντιστάθ

Κανένας δεν μπορεί να πει ότι η καραντίνα είναι μια ευχάριστη κατάσταση. Όμως κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι μέσα σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση υπάρχουν και θετικά στοιχεία. Για παράδειγμα άπλετος χρόνος για να διαβάζουμε βιβλία. Έτσι και εγώ αποφάσισα να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία και διάβασα το: «Και δεν έμεινε κανένας» της  Αγκάθα Κρίστι.           Το θέμα του βιβλίου: Δέκα άνθρωποι. Και οι δέκα έχουν ένα ένοχο μυστικό. Και οι δέκα προσκαλούνται σε ένα μυστηριώδες νησί του οποίου ο ιδιοκτήτης καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου. Όταν όλοι φτάνουν ένας ένας αρχίζουν να πέφτουν νεκροί και συνειδητοποιούν ότι έχουν παγιδευτεί στο νησί με έναν δολοφόνο ανάμεσα τους…             Η άποψη μου: Ήταν ένα βιβλίο που ανταπεξήλθε πλήρως στις προσδοκίες μου. Το μυστήριο ήταν πολύ λιτό και η λύση πολύ απλή και λογική. Αυτά τα δύο γνωρίσματα του βιβλίου κάνουν τον αναγνώστη να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο καθώς δεν μπόρεσε να βρει τη λύση (τουλάχιστον εγώ αυτό έκανα).

   Μόλις το τελείωσα. Ένα μικρό βιβλιαράκι, 130 σελίδες, που μου είχε πάρει κάποτε η αδερφή μου για την γιορτή μου. Η αλήθεια: έμεινε αδιάβαστο στο ράφι για πολύ καιρό μέχρι χτες το βράδυ. Δεν ξέρω γιατί καθυστέρησα τόσο πολύ να το πάρω στα χέρια μου. Ίσως επειδή είχα άλλα βιβλία να διαβάσω. Ίσως επειδή σπάνια όταν αναβάλω κάτι το κάνω στο άμεσο μέλλον. Όμως είμαι χαρούμενη που τελικά το διάβασα. Το βιβλίο αυτό είναι το: « Με λένε… Σύννεφο ή Οι άγραφες σελίδες μιας Νεφέλης» της Αγγελικής Δαρλάση .           Η ιστορία έχει ως πρωταγωνίστρια την έφηβη Νεφέλη η οποία είναι απογοητευμένη και θυμωμένη με την ζωή της. Ζει σε μια προβληματική οικογένεια που ο πατέρας της την δέρνει ενώ η μητέρα της δεν δείχνει καθόλου στοργή για τα παιδιά της.           Στην αρχή (το ομολογώ) τα συνεχή νεύρα της Νεφέλης με ενοχλούσαν και με έκαναν να μην μπορώ να την πλησιάσω και να την νιώσω. Καθώς όμως γυρνούσα τις σελίδες άρχισα να καταλαβαίνω από που πήγαζε όλος αυτός ο θυμός ενώ λίγο πριν το βι

          Αν ποτέ μου ζητήσετε ένα βιβλίο που όσο πάει γίνεται ολοένα και καλύτερο θα σας πω το: «Αν είσαι έτοιμος πάτα Enter » του Έρνεστ Κλάιν . Η ιστορία διαδραματίζεται στο 2044 όπου έχει ξεσπάσει η δεύτερη παγκόσμια ύφεση και οι άνθρωποι περνάνε το χρόνο τους συνδεδεμένοι σε μια πλατφόρμα εικονικής πραγματικότητας το OASIS . Το OASIS είναι ένας ολόκληρος κόσμος όπου έχεις ένα άβαταρ και μπορείς να είσαι αυτό που θέλεις να είσαι. Όταν ο δημιουργός του πεθαίνει ανακηρύσσεται ένας διαγωνισμός στον οποίο πρέπει να βρεις ένα εικονικό ‘’πασχαλινό αυγό’’ και αν το βρεις θα κληρονομήσεις όλη την περιουσία του. Ο Ουέιντ Ουότς περνάει όλο του τον χρόνο συνδεδεμένος στο OASIS και όταν ανακηρύσσεται ο διαγωνισμός αποφασίζει να λάβει μέρος, όμως αυτό δεν είναι ένα απλό παιχνίδι…           Το βιβλίο είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον και θα κάνει τον αναγνώστη να μ ην μπορεί να το αποχωριστεί. Επίσης οι χαρακτήρες ήταν πολύ καλοδουλεμένοι και ένα πέπλο μυστηρίου σκέπαζε τους δευτερεύοντες χαρ

       Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω για ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία το: «Όταν έφυγαν τα αγάλματα» της Αγγελικής Δαρλάση. Αρχίζοντας νιώθω την ανάγκη να αναφέρω ότι αυτό το βιβλίο μου το είχαν κάνει δώρο πολύ καιρό πριν αποφασίσω επιτέλους να το διαβάσω. Αυτό συνέβη γιατί εκείνη την περίοδο περνούσα μια φάση που δεν διάβαζα συγκινητικά βιβλία όσο καλά και να ήτανε. Αυτή η περίοδος κράτησε πολύ μέχρι που θυμήθηκα ένα ξεχασμένο βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου που πάντα ήθελα να διαβάσω…           Το θέμα του βιβλίου: Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένα κορίτσι. Ένα κορίτσι με ένα κανονικό και ένα «καταραμένο» χέρι. Το κορίτσι αυτό το λέγαν Αγγελίνα και μιλούσε με τα αγάλματα… Και αγαπούσε τα αγάλματα. Είχε και έναν φίλο τον Τίκο, που τα αγαπούσε επίσης… Μα κηρύχτηκε πόλεμος και τα αγάλματα έπρεπε να προστατευτούν! Αρχαιολόγοι, εθελοντές και απλοί άνθρωποι κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια να τα κρύψουν. Με την σειρά τους όμως και τα παιδιά κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια να προστατέψουν

    Έχω μερικές μέρες τώρα που τέλειωσα τις: «ΥΑΙΝΕΣ» του Φίλλιπου Μανδηλαρά. Ήταν ένα βιβλίο που ανυπομονούσα να διαβάσω και ομολογώ ότι απογοητεύτηκα λίγο, παρόλο που ήταν ένα αρκετά αξιόλογο. Η ιστορία έχει ως εξής: Όταν η Ελλάδα χρεοκοπεί οι γονείς της   Μάρθας φεύγουν αφήνοντας την μόνη της σε μια Αθήνα που έχει γίνει πεδίο μάχης γιατί όταν οι άνθρωποι δεν έχουν λεφτά και φαΐ επιστρέφουν στα αρχικά τους ένστικτα. Γίνονται ζώα· και η Μάρθα προκειμένου να επιβιώσει θα πρέπει να παίξει αυτό το άγριο παιχνίδι.           Η ιστορία είχε αρκετό ενδιαφέρον και η ιδέα μου άρεσε πολύ. Πιστεύω όμως ότι χωρά πολλές βελτιώσεις. Ακόμα θεωρώ ότι κάποια πράγματα ήταν λίγο παρατραβηγμένα και ίσως πολύ απλοϊκά για να είναι πιστευτά. Επίσης   με απογοήτευσε το τέλος της ιστορίας και ειδικότερα το πως αντέδρασε ένας χαρακτήρας. Η βαθμολογία μου είναι: 2/5

    Ένα απόγευμα καθόμουνα στο σπίτι μου χωρίς να ξέρω τι να κάνω και έχοντας ξεμείνει από βιβλία… Εκεί λοιπόν ενώ βαριόμουνα θυμήθηκα ένα μικρό βιβλίο που μου είχε δώσει η μαμά μου και μου είχε φανεί πολύ στενάχωρο για τα γούστα μου. Έτσι λοιπόν το ξέθαψα από την βιβλιοθήκη μου και έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα. Το βιβλίο αυτό ήταν το: «Κάπου να ανήκεις» του Φίλλιπου Μανδηλαρά .           Η ιστορία μας αφηγείται τη ζωή του Γιάννη Χαραλαμπίδη ο οποίος ζει στην Τούμπα και είναι παοκτσής. Ζει μια ζωή γεμάτη σκαμπανεβάσματα η οποίο διδάσκει τον Γιάννη τι σημαίνει πραγματικά ομάδα.           Είναι μια καταπληκτική ιστορία που λάτρεψα (και λίγα λέω) και που δεν χρειάζεται να ξέρεις από μπάλα για να την καταλάβεις ή να την απολασύεις . Είναι μια ιστορία που θα σου κρατήσει το ενδιαφέρον ως το τέλος και που θα την διαβάσεις   μονορούφι. Για εμένα αυτό το βιβλίο είναι ένα μικρό αριστούργημα! Η βαθμολογία μου είναι: 5/5  

           Γεια σε όλους. Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω για ένα βιβλίο που διάβασα πριν από λίγους μήνες και το λάτρεψα. Το βιβλίο αυτό είναι το: «Υπέροχος κόσμος» του Φίλλιπου Μανδηλαρά . Η ιστορία περιγράφει την τελευταία μέρα δεκατεσσάρων εφήβων στο γυμνάσιο, τα συναισθήματα τους και όσα τους συμβαίνουν. Μας περιγράφει γεγονότα που ακόμα και αν συνέβαιναν λίγα μέτρα μακριά από εμάς δεν θα τους δίναμε σημασία όμως για αυτούς τους εφήβους είναι πολύ σημαντικά.           Το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ και πιστεύω πως κάθε έφηβος που θα το διαβάσει θα έχει ακριβώς την ίδια άποψη. Είναι μια ιστορία που θα σε κάνει να χαμογελάσεις, να καταλάβεις ότι δεν είσαι ο μόνος· ότι δεν είσαι ο μόνος που ανησυχεί, που φοβάται, που στεναχωριέται που αγαπάει. Σε κάνει να καταλάβεις ότι δεν είσαι μόνος σε αυτόν τον κόσμο και αυτό είναι καλό, γιατί πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι να σε στηρίζουν. Επίσης εκτός από τον αισιόδοξο χαρακτήρα του κάτι άλλο που με κέρδισε είναι η πολυφωνική το

       Πριν λίγες μέρες τέλειωσα τον «Θρύλο» της Στέφανι Γκάρμπερ . Το μυθιστόρημα αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας «Κάραβαλ» και μπορώ να πω ότι ήταν μια ικανοποιητική συνέχεια του πρώτου βιβλίου. Η ιστορία ακολουθεί την Τέλα η οποία αποφασίζει να πάρει μέρος στο Κάραβαλ που γίνεται στη Βαλέντια προς τιμή της αυτοκράτειρας. Όμως δεν παίρνει μέρος για διασκεδάσει αλλά για να ανακαλύψει το αληθινό όνομα του Λέτζεντ. Αν τα καταφέρει θα ξανασυναντήσει την μητέρα της, όμως αν δεν τα καταφέρει θα χάσει την ζωή της για πάντα…        Το βιβλίο είναι πολύ καλό και διευρύνει τις γνώσεις μας για τον κόσμο που είχε δημιουργήσει η συγγραφέας. Επίσης έχει πολύ ενδιαφέρον και εστιάζει στους χαρακτήρες της Τέλας και του Ντάντε. Ακόμα ανακαλύπτουμε λεπτομέρειες για την μητέρα των δύο αδερφών που μας αφήνουν άναυδους. Από την ιστορία φυσικά δεν λείπει το ρομάντζο αν και εμένα μου έλειψε το μυστήριο και οι ανατροπές που χαρακτήριζαν το πρώτο μυθιστόρημα. Τέλος, προστέθηκε ένας αρκετά ε