Όταν έλειπε η Περσεφόνη
Πριν
καμιά βδομάδα άνοιξαν τα γυμνάσια και άρχισα και εγώ να μπαίνω στην παλιά μου
καθημερινότητα, όμως λίγο πιο χαλαρά αυτή το φορά. Είμαστε όλοι βέβαια λίγο
ανήσυχοι και προσεκτικοί γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί η
κατάσταση, αλλά ό,τι και αν γίνει για ένα πράγμα είμαι σίγουρη: πάντα θα
διαβάζω βιβλία! Για ένα βιβλίο λοιπόν, θα σας μιλήσω και σήμερα το: «Όταν
έλειπε η Περσεφόνη» της Νίτσας Κιάτσου.
Η ιστορία έχει ως εξής: Η Δάφνη είναι
ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι που ζει με τους παππούδες της σε ένα μοναστήρι. Είναι ήσυχη
και κάπως μοναχική. Είναι ανεπηρέαστη από τις εντάσεις τις εφηβείας και αμέτοχη
στις δραστηριότητες των συνομηλίκων της. Όλα αυτά αλλάζουν όμως, όταν ο έρωτας
μπαίνει απρόσκλητος στη ζωή της και μαζί με κάποιους επισκέπτες του μοναστηριού
φέρνει στον μικρό της κόσμο τα πάνω κάτω.
Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι στο
μοναστήρι δεν μένουν καλόγεροι, μόνο η Δάφνη και οι παππούδες της. Δεύτερον
πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτό το βιβλίο έμεινε αδιάβαστο για πολύ καιρό στο ράφι μου διότι το θεωρούσα πολύ συντηρητικό
για τα γούστα μου. Φυσικά το ότι είμαι εδώ και σας μιλάω για αυτό σημαίνει πως διαψεύστηκα.
Για να λέω όμως τα πράγματα όπως είναι
μπορούσα να διακρίνω το μικρό κομμάτι συντηρητισμού, που πάντα υπάρχει σε μικρά
χωριά σαν αυτό της ιστορίας μας, αλλά η συγγραφέας δεν έδειχνε να ταυτίζεται με
αυτό. Το βιβλίο που διάβασα ήταν γλυκό και σου μιλούσε στην ψυχή. Ήταν γεμάτο
παραστατικές και ζωντανές περιγραφές ενώ η γραφή του σε ταξίδευε. Αν και η
ηρωίδα δεν θυμίζει διόλου τον σημερινό μέσο έφηβο ήταν πολύ συμπαθής και την
στάση της τη δικαιολογούσαν οι συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε. Η συγγραφέας μέσα
από την ζωή της Δάφνης μας περνάει πολλά κοινωνικά αλλά και πολιτισμικά
μηνύματα και μας γνωστοποιεί γοητευτικούς μύθους που δίνουν μια νοσταλγική νότα
στην ιστορία . Γενικά αυτό το βιβλίο
ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για εμένα και το συστήνω σε όλους να το διαβάσετε!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου