Χελώνες στο άπειρο
Αυτό
τον καιρό είχα ένα μεγάλο πρόβλημα: δεν είχα βιβλία να διαβάσω και για μένα
αυτό είναι κάτι το πραγματικά τραγικό. Όμως την λύση ήρθε και έδωσε μια φίλη
μου που μου δάνεισε το βιβλίο: «Χελώνες στο άπειρο» του Τζον Γκριν,
ένα βιβλίο που λάτρεψα!
Η ιστορία έχει ως πρωταγωνίστρια την
Άζα, ένα κορίτσι που μπλέκεται συνεχώς σε δίνες που δημιουργούν οι σκέψεις της.
Όταν ο δισεκατομμυριούχος πατέρας ενός παλιού της φίλου εξαφανίζεται και η αμοιβή
που προσφέρεται σε όποιον τον βρει είναι τεράστια, η καλύτερη της φίλη, η
Ντέιζι, την πείθει να ξανασυναντηθεί με αυτόν τον από καιρό ‘’χαμένο’’ της
φίλο, όμως κανείς δεν περιμένει ότι αυτή η συνάντηση θα εξελιχθεί γρήγορα σε
έρωτα…
Είναι ένα μαγικό βιβλίο, ρεαλιστικό
και ευαίσθητο. Είναι ένα βιβλίο που με έκανε να κλάψω, να χαμογελάσω και να
θυμώσω. Όμως θα είμαι ειλικρινής, δύσκολα θα βρείτε στην ηρωίδα ένα κομμάτι της
ψυχής σας, δύσκολα θα βρείτε στα προβλήματα της ένα δικό σας· και όμως θα την
λατρέψετε. Μάλλον θα χαρακτήριζα το συγκεκριμένο βιβλίο ψυχολογικό, αν και έχω
διαβάσει από κανένα έως ελάχιστα του είδους. Πάντως κάτι που γνωρίζω είναι ότι
οι σκέψεις της κοπέλας και οι εσωτερικές της διαμάχες με έκαναν να αγωνιώ, να
θέλω να βρεθώ κοντά της και να την πάρω αγκαλιά. Ακόμα, το βιβλίο χαρακτηρίζουν
οι καλοδουλεμένοι δευτερεύοντες χαρακτήρες που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην
εξέλιξη της ιστορίας. Επίσης, το μυθιστόρημα έχει βαθιά, αλλά συνάμα εύκολα
νοήματα που θα σε βάλουν να σκεφτείς, να προβληματιστείς, να αναθεωρήσεις.
Γενικά δεν με απογοήτευσε ή με κούρασε ούτε στιγμή ενώ βρήκα το τέλος του
υπέροχο, καθώς αναδείκνυε το νόημα της ιστορίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου