Humanity-Scorpions

  Μου αρέσει η μουσική -αυτό το έχω ξανaπεί. Μου αρέσει να ακούω μουσική ενώ γράφω, μου αρέσει να ακούω μουσική ενώ συμμαζεύω ή ακόμα μερικές φορές απλά κάθομαι, κλείνω τα μάτια μου και αφήνω το κομμάτι να με ταξιδέψει. Αυτή λοιπόν η νέα ενότητα είναι αφιερωμένη στα τραγούδια που με ταξιδεύουν και στα ταξίδια που πάω μαζί τους. Θα αρχίσω λοιπόν με ένα πολύ παλιό τραγούδι το “Humanity” των Scorpions. 


Είναι ένα ροκ τραγούδι που… Περιμένετε! Εδώ δεν κρατάμε πρακτικά! Όχι άρχισα λάθος. 

Μερικές φορές υπάρχουν τραγούδια που όταν τα ακούς σε κάνουν πιο δυνατό. Που όταν τα ακούς νιώθεις ότι πετάς. Είναι κάποια τραγούδια που απλά τα ερωτεύεσαι με την “πρώτη ματιά”. Για ένα τέτοιο τραγούδι θα σας μιλήσω σήμερα. Θα σας μιλήσω για τα συναισθήματα που μου προκαλεί αυτό το τραγούδι. 

Κλείνω λοιπόν για ένα λεπτό τα μάτια μου, αφήνω τις νότες να μπουν μέσα στο σώμα μου και να μου δώσουν φτερά. Καθώς πετάω αισθάνομαι σαν να είμαι σε χιλιάδες διαφορετικά μέρη την ίδια στιγμή!

  • Είμαι σε μια παραλία. Η άμμος είναι παντού. Κάτω από τις πατούσες μου, στα μαλλιά μου, στο μάγουλο μου.  Σε όλο μου το σώμα νιώθω την θαλασσινή αλμύρα ενώ τα κύματα σκάνε στο πρόσωπο μου. Πονάνε λίγο αλλά έχουν και μία λυτρωτική αίσθηση! Αφροί παντού αφροί! Παντού όμορφα κοχύλια, παντού πολύχρωμα ψάρια, παντού γλυκά γέλια!

  • Είμαι στον ουρανό. Κάθομαι πάνω σε ένα αφράτο συννεφάκι. Μπροστά μου ένας κατακόκκινος ήλιος. Ο ουρανός που με περιβάλλει έχει τα χρώματα της ανατολής. Στον ουρανό παντού αγουροξυπνημένα πουλιά. Ακούγονται οι πρώτοι ήχοι της ημέρας: οι μαγικές φωνούλες τους.

  • Είμαι στην πόλη. Ίσως στην Νέα Υόρκη. Κάθομαι στην ταράτσα ενός ουρανοξύστη. Ξυπόλητη. Με τα πόδια μου να κρέμονται στο κενό. Με περικυκλώνουν οι ήχοι της πόλης: φωνές κορναρίσματα, μηχανές που βουίζουν. Και όμως επικρατεί τόση ησιχία… Είναι σαν να βρίσκομαι μέσα σε μια φούσκα και μέχρι να φτάσει κάτι σε εμένα, μέχρι να μπει στην φούσκα, έχει χάσει την δύναμη του… Όλα έχουν μια ρετρό απόχρωση σαν να βλέπω φωτογραφία. Όλα κινούνται αργά σαν να παρακολουθώ ταινία. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στους πνιγμένους θορύβους, τα ξεθωριασμένα χρώματα και τις αργές κινήσεις ξεπροβάλλουν όλα μου τα όνειρα… 

e-fivi  


Μπορείτε να βρείτε το τραγούδι εδώ!


Αν σας άρεσε αυτό το post, μπορείτε να διαβάσετε επίσης: 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ιστορία των εξηγήσεων...

Όταν έφυγαν τα αγάλματα

Η τέχνη των ονείρων