Ένα δέντρο

Γεια σε όλους. Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά να χαλαρώνεται και να διασκεδάζεται. Σήμερα σας έχω κάτι ιδιαίτερο. Είναι ένα "όνειρο" που έγραψα και ελπίζω να σας αρέσει. Καλή ανάγνωση!!!

Εδώ μεγάλωσα. Όλη μου την ζωή εδώ την πέρασα. Δεν έχω φύγει ποτέ από τούτη την αυλή· την αυλή του ορφανοτροφείου. «Και δεν θέλεις να ταξιδέψεις;» θα με ρωτούσε κάποιος. Τα δέντρα σαν εμένα δεν ταξιδεύουν, γιατί αυτό είμαι εγώ· ένα δέντρο. Μην νομίζετε όμως ότι δεν γνωρίζω τον κόσμο. Τον γνωρίζω μέσα από τις ιστορίες που μου ψιθυρίζουν οι άνεμοι, μέσα από τις ιστορίες που μου έλεγε εκείνο το παιδί. Εκείνο το παιδί στο ορφανοτροφείο.

Εκείνο το παιδί που με έθρεψε με την αγάπη του, με τα γέλια του και με τα δάκρυα του. Μην με ρωτάτε να σας πω πως το λέγανε γιατί αλήθεια δεν ξέρω. Τα δέντρα δεν χρησιμοποιούν ονόματα καταλαβαίνουν τον άλλον από την ψυχή του. Και αυτό το παιδί είχε μια πραγματικά αγνή ψυχή.

Μια ψυχή που κάθε απόγευμα όταν τέλειωνε το σχολείο ερχόταν και σκαρφάλωνε πάνω μου.  Έπαιζε με τις ώρες στα κλαδιά μου και μετά ξάπλωνε σε έναν από αυτά και μου μιλούσε. Μου έλεγε αστείες ιστορίες από το σχολείο του, μα πολλές φορές μου έλεγε και τα προβλήματα του. Μου έλεγε για το λίγο φαγητό που τους έδιναν, για τα βρώμικα ρούχα που φορούσε, για τις αρρώστιες και για τους αυστηρούς καθηγητές του. Όλα αυτά με έθλιβαν όμως συνάμα με έθρεφαν, γιατί αν θέλεις ένα δέντρο να μεγαλώσει πιο σημαντικό από το νερό είναι η αγάπη και η εμπιστοσύνη. Και με τα λόγια του το αγόρι αυτό  μου τα έδινε και τα δύο σε αφθονία. 

Μια μέρα δεν κρατήθηκα και του είπα: «Καημένε μου, εσύ πρέπει να είσαι το πιο δυστυχισμένο παιδί από όλα». Μόλις το άκουσε αυτό έσκασε στα γέλια· ένα γέλιο πικρό που όμοιο του δεν είχα ξανά ακούσει. Όταν σταμάτησε να γελά μου είπε: «Λες πως γνωρίζεις τον κόσμο, όμως κάνεις λάθος. Κάνεις λάθος γιατί δεν γνωρίζεις ότι υπάρχουν παιδιά πολύ πιο δυστυχισμένα από εμένα. Υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν στους δρόμους. Υπάρχουν παιδιά που εργάζονται στα εργοστάσια και παιδιά που τρέχουν να σωθούν από τον πόλεμο. Παιδιά που πεινάνε και παιδιά που διψάνε. Από όλα αυτά νομίζεις ότι εγώ είμαι το πιο δυστυχισμένο;» Είπα ένα βουβό όχι. Πώς μπορούσα να μην τα ξέρω όλα αυτά; Πώς μπορούσαν να γίνονται όλα αυτά         ; Ήμουν συντετριμμένο. Ένα δάκρυ κύλησε στον κορμό μου. Εκείνη την νύχτα το αποφάσισα.

Θα μεγάλωνα τόσο όσο κανένα δέντρο στον κόσμο. Τόσο πολύ θα μεγάλωνα που οι ρίζες μου θα αγκάλιαζαν όλη την γη και θα έπαιρνα όλα τα δυστυχισμένα παιδιά κοντά μου. Να τρέφονται με τους καρπούς μου να παίζουν στα κλαδιά μου. Να μου λένε ιστορίες και εγώ να τους χαρίζω χάδια.

Και τα κατάφερα. Μετά από πολλά χρόνια επιτέλους τα κατάφερα. Κατάφερα να πάρω όλα τα δυστυχισμένα παιδιά και να τα κάνω ευτυχισμένα. Να τους δώσω την αγάπη που έδωσε κάποτε σε εμένα εκείνο το παιδί και με βοήθησε να μεγαλώσω. Να τους την προσφέρω για να μεγαλώσουν και αυτά.

ΤΕΛΟΣ!!!

e-fivi