Με λένε... Σύννεφο ή Οι άγραφες σελίδες μιας Νεφέλης

   Μόλις το τελείωσα. Ένα μικρό βιβλιαράκι, 130 σελίδες, που μου είχε πάρει κάποτε η αδερφή μου για την γιορτή μου. Η αλήθεια: έμεινε αδιάβαστο στο ράφι για πολύ καιρό μέχρι χτες το βράδυ. Δεν ξέρω γιατί καθυστέρησα τόσο πολύ να το πάρω στα χέρια μου. Ίσως επειδή είχα άλλα βιβλία να διαβάσω. Ίσως επειδή σπάνια όταν αναβάλω κάτι το κάνω στο άμεσο μέλλον. Όμως είμαι χαρούμενη που τελικά το διάβασα. Το βιβλίο αυτό είναι το: «Με λένε… Σύννεφο ή Οι άγραφες σελίδες μιας Νεφέλης» της Αγγελικής Δαρλάση.

          Η ιστορία έχει ως πρωταγωνίστρια την έφηβη Νεφέλη η οποία είναι απογοητευμένη και θυμωμένη με την ζωή της. Ζει σε μια προβληματική οικογένεια που ο πατέρας της την δέρνει ενώ η μητέρα της δεν δείχνει καθόλου στοργή για τα παιδιά της.

          Στην αρχή (το ομολογώ) τα συνεχή νεύρα της Νεφέλης με ενοχλούσαν και με έκαναν να μην μπορώ να την πλησιάσω και να την νιώσω. Καθώς όμως γυρνούσα τις σελίδες άρχισα να καταλαβαίνω από που πήγαζε όλος αυτός ο θυμός ενώ λίγο πριν το βιβλίο τελειώσει είχα καταφέρει να την αγαπήσω. Επίσης θα ήταν παράλειψη μου να μην πω δυο λόγια για το τέλος του βιβλίου (χωρίς σπόιλερς) το οποίο ήταν τουλάχιστον εξαιρετικό. Ήταν τόσο καλό που… Που πρέπει να διαβάσετε το βιβλίο για να με καταλάβετε.

Η βαθμολογία μου είναι: 3/5