Η ζωή σε βάζο

 

 Ξαφνικά χωρίς να μας ρωτήσει κανείς γεννιόμαστε και εξίσου ξαφνικά χωρίς να μας ρωτήσει κανείς πεθαίνουμε. Το ενδιάμεσο διάστημα λέγεται ζωή. Και κάποιος επίσης χωρίς να μας ρωτήσει μας έβαλε σε ένα βάζο. Ένα γυάλινο βάζο με λεπτό διάφανο γυαλί του οποίου το καπάκι είναι κλειστό. Μας έκλεισαν σε ένα βάζο διάφανο, ώστε να μπορούμε να δούμε τι υπάρχει έξω από το βάζο αλλά να μην μπορούμε να το φτάσουμε -ή να μας φτάσει. Το καπάκι είναι κλειστό για να μείνουμε εκεί μέσα ασφαλείς μέχρι να μας τελειώσει το οξυγόνο, γεγονός αναπόφευκτο. Και έτσι περνάνε οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια, η ζωή: απλά κοιτώντας από απόσταση, ασφαλείς περιμένοντας να μας τελειώσει τα οξυγόνο. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή αυτή είναι η ζωή…

Ή μήπως όχι;

        Δεν έχουμε στα αλήθεια επιλογές ή αυτό είναι μια ψευδαίσθηση που μας δημιουργεί το κεκλιμένο γυαλί του βάζου; Ψευδαίσθηση∙ είναι ψευδαίσθηση, όπως και όλα όσα βλέπουμε μέσα από το βάζο. Και πώς απελευθερωνόμαστε από τις ψευδαισθήσεις; Σπάσε το βάζο. Απλά σπάσ‘ το, δεν είναι δύσκολο. Τρέξε γρήγορα από την μία άκρη του βάζου στην άλλη και σπρώξ‘ το. Σπρώξ‘ το με όλη σου την δύναμη, σπρώξ‘ το μέχρι να πέσει και να γίνει χίλια κομμάτια, σπρώξ‘ το μέχρι να απελευθερωθείς. Όμως οφείλω να σε ενημερώσω: κατά την πτώση μπορεί να τραυματιστείς, ή μπορεί να κοπείς στα σπασμένα κομμάτια γυαλί και αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο. Άρα το ερώτημα είναι: «Προτιμάς να μείνεις για πάντα φυλακισμένος στον υπέροχο κόσμο των ψευδαισθήσεων, ή να απελευθερωθείς κινδυνεύοντας να τραυματιστείς ή ακόμα χειρότερα να χάσεις την ζωή σου;» Η απόφαση είναι δική σου!

e-fivi

Αν σας άρεσε αυτό το post τότε μπορείτε να διαβάσετε επίσης:

Ο ρυθμός της ζωής