Φαντασματάκια

 

     

Κλείστε για μισό λεπτό τα μάτια σας και αναλογιστείτε πόσες φορές έχετε συναντήσει στα βιβλία, στις ταινίες, ίσως ακόμα και στην μουσική, φαντάσματα; Όταν ήμασταν μικροί φοβόμασταν μην έρθουν την νύχτα και μας κάνουν κακό. Μεγαλώνοντας μάθαμε ότι υπάρχουν μόνο στις ιστορίες, ενώ παράλληλα ανακαλύψαμε ότι δεν είναι όλα τους κακά. Υπάρχουν φαντάσματα αστεία, φαντάσματα φοβισμένα, φαντάσματα ζηλιάρικα, φαντάσματα σοφά. Υπάρχουν περισσότερα είδη φαντασμάτων από ό,τι είδη ανθρώπων.

Πώς γίνεται όμως αυτό;

        Τα φαντάσματα δεν είναι απλά άνθρωποι που έχουν πεθάνει και για κάποιον λόγο είναι ακόμα σε αυτόν τον κόσμο με αυτή την μορφή; Εεεε, όχι ακριβώς…. Τα φαντάσματα είναι άυλα πλάσματα που όμως έχουν -ας πούμε- ζωή. Και δεν ξέρω για σας αλλά αυτό μου θυμίζει τις σκέψεις μας και τις ιδέες μας. Εξάλλου και οι ιδέες μας έχουν ζωή αλλά δεν μπορούμε να τις αγγίξουμε.  

Άρα;

Άρα τελικά μάλλον υπάρχουν φαντάσματα. Μάλλον υπάρχουν φαντάσματα που τα δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι, για να μας τρομάζουν, να μας κατακρίνουν, να μας συγχαίρουν, να μας κάνουν να γελάμε, να μας στηρίζουν… Ίσως υπάρχουν μόνο φαντάσματα… Παρατραβηγμένη σκέψη το ξέρω, όμως είναι κατά μία έννοια αλήθεια. Φάντασμα μπορεί να είναι και η ιδέα που έχουμε για κάποιον, για τον κόσμο γύρω μας, ακόμα και για τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί αποτελούμαστε από μικρά φαντασματάκια, γιατί κάθε κομμάτι του εαυτού μας είναι και μια διαφορετική σκέψη-ιδέα, γιατί όσο και αν δεν το πιστεύουμε σχεδόν τα πάντα είναι δημιουργήματα της φαντασίας μας…

 

Τελικά υπάρχουν φαντάσματα

και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε

είναι να αγκαλιάσουμε τα μικρά μας φαντασματάκια…

e-fivi

Αν σας άρεσε αυτό το post μπορείτε να διαβάσετε επίσης:

I still see yoy