Από όταν ήμουν μικρή αγαπούσα τις ιστορίες. Τα όμορφα παραμύθια που μου αφηγούταν η μαμά μου για να φάω ή να κοιμηθώ. Από όταν ήμουν μικρή αγαπούσα να ονειρεύομαι. Να κάθομαι και να φαντάζομαι έναν άλλο κόσμο, μια άλλη πραγματικότητα…   Δεν ήταν ότι η δικιά μας πραγματικότητα δεν μου άρεσε απλά αυτό ήταν το παιχνίδι μου, η διασκέδαση μου... Καθώς όμως μεγάλωνα άρχισα να γράφω ό,τι ονειρευόμουνα, να φτιάχνω τις δικές μου ιστορίες, να ‘’εξελίσσω’’ δηλαδή αυτό μου το παιχνίδι. Επίσης άρχισα να περνάω όλο και περισσότερη ώρα με βιβλία, ταινίες, τραγούδια ή όπως μου αρέσει να τα αποκαλώ άρχισα να περνάω όλο και περισσότερη ώρα με ‘’όνειρα’’. Τελικά όμως τι σημαίνει το να γράφεις και να ονειρεύεσαι; Αυτή η σκέψη με απασχόλησε για αρκετό καιρό μέχρι να βρω την απάντηση που μου ταίριαζε γιατί σε ένα τέτοιο ερώτημα μάλλον δεν υπάρχει μόνο μία σωστή απάντηση… Προσπαθώντας όμως να βρω την δικιά μου ανέσυρα στο μυαλό μου όλες τις φορές που κοιτούσε από το παράθυρο και άφηνα το μυαλό μου να